Zarządzanie sieciami tele 

INFOLINIA 814 45 8000



Sieć międzynarodowa ma najwyż sze wymagania jakościowe; straty ruchu nie powinny przekraczać 1 ‰ (np. każ da z central międzynarodowych powinna mieć zegar atomowy).
Sieć międzynarodowa jest również hierarchiczna trzywarstwowa, najwyższa warstwa to sieć międzykontynentalna. Centrale tego poziomu są połą czone „każda z każdą ”. Niższa warstwa to sieć central międzynarodowych tranzytowych. Najniższa warstwa w sieci międzynarodowej to sieć central międzynarodowych końcowych. W Polsce znajdują się dwie centrale międzynarodowe końcowe (w Poznaniu i Katowicach) oraz jedna centrala międzynarodowa tranzytowa w Warszawie. Centrale tranzytowe mogą obsługiwać ruch w poziomie, czyli między innymi centralami międzynarodowymi. Natomiast centrale końcowe mogą obsługiwać ruch tylko między różnymi poziomami sieci (czyli np. między siecią międzymiastową i międzynarodową , ale nie mogą poś redniczyć w ruchu między centralami międzynarodowymi, za co są odpowiedzialne centrale tranzytowe).
W dużych krajach sieć międzymiastowa jest również trzypoziomowa w średnich i mniejszych jest dwupoziomowa. Polska ma dwupoziomową strukturę sieci międzymiastowej. Polska sieć międzymiastowa składa się z 12 central międzymiastowych węzłowych. Na Dolnym Ślą sku są to centrale międzymiastowe we Wrocławiu i Wałbrzychu.
Sieć strefowa w Polsce odpowiada swoim zasięgiem mniej więcej obszarowi „starego województwa”. Sieć strefowa jest to sieć w jednej strefie numeracyjnej.*/ Strefa numeracyjna.
Numeracja to jeden z podstawowych elementów systemu telekomunikacyjnego.
Numeracja powinna być najtrwalszym elementem systemu telekomunikacyjnego. W strefie numeracyjnej numer nie moż e się powtarzać i nie powinien być zbyt długi. W systemach wielocentralowych zachodzi potrzeba przyporzą dkowania okreś lonego wskaźnika międzycentralowego (numeru kierunkowego) każdej centrali, istnieją dwa sposoby przyporzą dkowania wskaźników - numeracja jawna oraz numeracja skryta.
W przypadku numeracji jawnej, abonent dla uzyskania połą czenia z abonentem innej centrali musi przekazać najpierw wskaźnik międzycentralowy a potem numer wywoływanego abonenta. W takim systemie numeracji wskaźniki przyporzą dkowane poszczególnym centralom okreś lają w sposób jawny terytorialne dane abonenta. W jawnych systemach numeracji wskaźniki mogą zmieniać się w zależnoś ci od tego, jaką drogą lub z jakiego punktu sieci zestawiane jest połą czenie - system numeracji jawnej ze zmiennym wskaźnikiem. Wskaźniki mogą również nie zmieniać się - system numeracji jawnej ze stałymi wskaźnikami. W ruchu międzymiastowym w Polsce obowią zuje system numeracji jawnej ze stałym wskaźnikiem.
W systemie numeracji skrytej wskaźnik międzycentralowy jest integralną częś cią numeru abonenta i jest przekazywany do centrali zawsze niezależnie od położenia abonenta. Podstawową zaletą numeracji skrytej jest to, że abonenci nie muszą być zorientowani w układzie sieci. Wadą numeracji skrytej jest koniecznoś ć wybierania zbędnych cyfr przy połą czeniach lokalnych.
Obszar na którym numery objęte są systemem numeracji skrytej i któremu w krajowej sieci telekomunikacyjnej przyporzą dkowano okreś lony wskaźnik międzymiastowy, nazywamy strefą numeracyjną. Numeracja w Polsce jest uregulowana Rozporzą dzeniem Ministra Łą czności z dnia 7 czerwca 2000 r. w sprawie planu numeracji krajowej dla telekomunikacyjnej sieci uż ytku publicznego. (Dz. U. Nr 53, poz. 644).
Zgodnie z powyż szą ustawą numer krajowy składa się z:

KNA = WSN + numer abonenta właściwy dla danej SN, gdzie:

KNA – krajowy numer abonenta;
WSN – wskaźnik strefy numeracyjnej;
SN – strefa numeracyjna.

Elementy Prawa Telekomunikacyjnego.

Prawo telekomunikacyjne reguluje działania telekomunikacji, chociaż by takie, jak: numeracja, czy gospodarka widmem.
Kró tka historia prawa telekomunikacyjnego w Polsce.
Pierwsza ustawa dotyczą ca prawa telekomunikacyjnego została wydana w Polsce dopiero w 1990 roku. Choć wcześnie były wydawane ustawy i dekrety o łą czności, począ wszy od 1924 roku. Jednak w dobie PRL większość decyzji podejmował minister. Ustawa ta uwolniła rynek usług lokalnych przy monopolu usług międzymiastowych i międzynarodowych, co jest ewenementem w skali światowej. Sieć lokalna to najdroż szy element systemu telekomunikacyjnego, dlatego nie ma większego sensu budowanie dwó ch, czy więcej sieci lokalnych. Ustawa ta powołała Państwową Inspekcję Telekomunikacyjną , któ ra miała czuwać nad jakością usług telekomunikacyjnych, nad wszelkimi zezwoleniami, itp.
Nowelizacja powyż szej Ustawy o łą czności wprowadziła koncesje na świadczenie usług w strefach numeracyjnych, uwolniła rynek usług międzystrefowych oraz zmieniła PIT na PITIP, czyli Państwową Inspekcję Telekomunikacyjną i Pocztową .
W roku 2000 weszła w ż ycie ustawa „Prawo telekomunikacyjne” wprowadzają ca szereg zmian i nowych rozwią zań prawnych, choćby takich jak:

- usługę powszechną , któ rej to świadczenia operator nie moż e odmó wić (pojęcie zostanie wyjaśnione w dalszej części); - operator dominują cy (z punktu widzenia operatora wprowadza to wiele utrudnień natury formalnej) - funkcja regulatora – Urzą d Regulacji Telekomunikacji - przeją ł on zadania PITiP-u i PARu (Państwowej Agencji Radiokomunikacji) ; - zgłoszenie o świadczeniu usług (usługodawca moż e świadczyć usługi wynajmują c infrastrukturę telekomunikacyjną od operatora, co prowadzi do tego, ż e nie koniecznie operator musi być usługodawcą ) .

Nowelizacja tej ustawy przemianowała URT na URTiP, niewiele rozszerzają c zakres działań tego urzędu. Pozostawiła ona stanowienie prawa w ręku ministra „właściwego do spraw łą czności”. Działalność URTiP-u obejmuje takie zadania jak:

- regulacja dostępu do rynku telekomunikacyjnego, - nadzó r nad relacjami pomiędzy partnerami na rynku, - kontrola zachowań na rynku - kontrola przestrzegania prawa i zasad „ fair play”. - wydawania, cofania i zmiany zakresu zezwoleń i pozwoleń telekomunikacyjnych, - podejmowania rozstrzygnięć w sprawach umów o połą czeniach sieci telekomunikacyjnych ( interconnection ), - prowadzenia kontroli.

Kilka pojęć ujętych w niniejszej ustawie:

- eksploatacja sieci telekomunikacyjnych - faktyczne i bezpośrednie dysponowanie całością funkcji urzą dzeń i sieci zapewniają cych telekomunikację,
- infrastruktura telekomunikacyjna - urzą dzenia telekomunikacyjne, nie będą ce urzą dzeniami końcowymi, linie, kanalizację, słupy, wież e, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji,
- interoperacyjność sieci - zdolność sieci telekomunikacyjnych do efektywnej wspó łpracy w celu zapewnienia wzajemnego dostępu uż ytkowników do usług świadczonych w tych sieciach (np. abonent musi mieć dostęp do wszystkich sieci, a nie tylko do sieci operatora, u któ rego ma wykupioną daną usługę )
- operator - przedsiębiorca, uprawniony na podstawie odrębnych przepisów do wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzą cy działalność polegają cą na eksploatacji sieci publicznej lub świadczeniu usług telekomunikacyjnych w sieci publicznej
- publiczna sieć telefoniczna - sieć publiczną stosują cą techniki komutacji, wymagają cą wykorzystania zasobó w numeracji, zapewniają cą między innymi:
a) usługę telefoniczną , b) transmisję faksó w, c) transmisję danych w paśmie fonicznym za pomocą modemó w, pomiędzy zakończeniami sieci o stałej lokalizacji, zwaną dalej „stacjonarną publiczną siecią telefoniczną ”, albo - pomiędzy zakończeniami sieci o zmiennej lokalizacji, zwaną dalej „ruchomą publiczną siecią telefoniczną ”,
- sieć wewnętrzna - sieć telekomunikacyjną eksploatowaną przez podmiot wyłą cznie dla własnych potrzeb lub założ oną w budynkach niemieszkalnych usytuowanych na terenie jednej nieruchomości gruntowej (np. sieć politechniczna),
- strefa numeracyjna - obszar geograficzny, dla któ rego ustalono wskaźnik międzymiastowy w planie numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych,
- usługa telekomunikacyjna – działalność gospodarczą polegają cą na transmisji lub kierowaniu sygnałów w sieciach telekomunikacyjnych,
- usługa powszechna - usługi telefoniczne, z wyłą czeniem usług dostępu do sieci, usługi faksowe oraz usługi transmisji danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów świadczone przez operatorów publicznych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych, wraz ze świadczeniami dodatkowymi, polegają cymi na:

a) udzielaniu informacji o numerach abonentó w, zwanym dalej „usługą biura numerów”, b) udogodnieniach dla osó b niepełnosprawnych, c) dostarczaniu, na pisemne ż ą danie abonenta, szczegó łowego wykazu wykonanych mu usług telekomunikacyjnych,

Usługa telefonu komórkowego, w rozumieniu ustawy, nie jest usługa powszechną . Zarzą dzanie i utrzymanie systemu telekomunikacyjnego – wstę p.

TMN (Telecommunication Management Network)
Rys.2. Sieci nadzorowane przez sieć zarzą dzają cą TMN
TMN – Telecommunication Management Network -standard opracowany przez ITU.

Punkt zarzą dzania i utrzymania – TMN jest najwyż szą warstwą sieci. Jak widać ma on dostęp i sprawuje pieczę nad wszystkimi rodzajami sieci.
Sieć fizyczna – obejmuje sieć dostępową /*(słabo zestandaryzowana), np. sieć telefoniczna, sieć telewizji kablowej, łą cza radiowe, itp.*/ i sieć międzycentralową /*objęta ś wiatowymi standardami (np. PCM, łą cza 2 Mb, itp.)*/.

Sieć łą czy dzierż awionych – wynajęcie na pewien określony czas konkretnego łą cza fizycznego. Sieć synchronizacyjna – sieć telekomunikacyjna jest siecią cyfrową , dlatego wymaga synchronizacji, jest synchronizowana zwykle przez zegar atomowy. Sieć sygnalizacyjna – sieć wszelkiej sygnalizacji zwią zanej z zestawianiem połą czeń, transmisją danych, itp., zwykle jest to System Sygnalizacji nr 7, co jest już prawie standardem. Sieć z komutacją łą czy – sieć telefoniczna.
Sieć pakietowa – dziś głownie to sieć IP (takż e Frame Relay, X.25). Wszystkimi tymi sieciami trzeba umiejętnie zarzą dzać, by mó c oferować jak najwyż szy poziom niezawodności usług. Pieczę nad tym zagadnieniem sprawuje właśnie sieć TMN. Jest to sieć wydzielona funkcjonalnie, natomiast fizycznie to ta sama sieć, co powyż sze.

Opracowano na podstawie:

1. Wykład. 2. Opracowanie do wykładu: Systemy komutacyjne 1 autorstwa dr inż . M. Szymanowskiego. 3. www.telefonia.plicka.net.pl Ciekawe linki: http://www.telefonia.pilicka.net.pl/ Ciekawostki: W TP S.A. 1% abonentów dostarcza 30% zyskó w. To jest grupa tzw. Abonentów priorytetowych. Każ dy z nich ma swojego opiekuna. Politechnika Wrocławska jako największy klient TP S.A. należ y do grona abonentó w priorytetowych. Autorzy niniejszego opracowania: Radosław Drabek Tomasz Grelewicz Patryk Chamuczyński Paweł Jankowski